اشپز ....

 

انتونی بوردین یکی از معروفترین اشپزهای جهان در فرانسه خودکشی کرد....او کسی بود که به جاهای مختلف جهان سفر می کرد و مزه ها و طعم های ناشناخته را در گوشه و کنار جهان را تجربه و برای جهانیان تشرح می کرد مزه و طعم یک زبان مشترک است که بشدت به فرهنگ وابسته است غذاهای چینی برای من و شما قابل خوردن نیست چون با ذائقه ما اختلاف زیادی دارد ولی در عوض پیتزا و همبرگر و سیب زمینی سرخ شده به ذائقه همه ادمها خوشایند است به همین نسبت باید سوال کرد که چرا فرهنگ غربی ها هم مثل غذاهایشان همه فرهنگ ها را تهدید می کند ولی فرهنگ چینی مثل غذاهایشان برای من و شما جذاب نیست پس بین غذا و فرهنگ قرابت زیادی وجود دارد و غربی ها برای گسترش فرهنگشان اول از غذا شروع می کنند مک دونالد و کوکا کولا در صف مقدم هستند مثلا در مذاکرات اخیر ترامپ با رهبر کره شمالی که قراراست چند روز دیگر در سنگاپوربرگزار شود قرار است که اگر مذاکرات به خوبی پیش برود ابتدا مک دونالد و یا کی اف سی چند شعبه در پیونگ یانگ افتتاح کنند در این باره مطالب بیشتری دارم که در اینده خواهم گفت  ....انتونی بوردین از این جهت برای ما ایرانی ها مهم است که به ایران سفر می کند و سفر به ایران را یکی از جالب تریم سفرهایش می داند او توصیف جالبی از مردم ایران می کند او می گوید ایرانی ها نه غربی هستند و نه شرقی جایی در ان وسط اگر بخواهیم این توصیف را کمی اصلاح کنیم باید بگوییم نه مدرن هستند و نه سنتی و از این جهت با همه مردمان کشورهای اسلامی فرق دارند و من شخصا فکر می کنم توصیف او ما در عین خلاصه بودن کامل و جامع است او به اصفهان هم سفر می کند و در یک قهوه خانه در نزدیکی میدان نقش جهان دوغ و گوشفیل را امتحان می کند ترکیب عجیبی که شیرینی زیاد مورد هجوم شوری قرار گرفته و ان را تعدیل می کند ....غذاهای ایرانی از خوشمزه ترین غذاهای جهانند دلیل ان هم این است که ایران در غرب اسیا مثل شاهراه بوده فرهنگ های مختلف اینجا با هم برخورد می کردند وهمانطور که با فرهنگ های متنوعی را ماندگار کرده طبعا بهترین طعم ها و ترکیب ها هم ماندگار شده اند....نکته دیگر این که در هفته گذشته دو ادم فوق العاده مفروف و ثروتمند خودکشی می کنند یکی انتونی باردن و دیگری خانم مارک اسپید طراح کیف و لباس ....این نشان می دهد که ثروت و شهرت لزوما ضامن خوشبختی نیست دلیل ان هم کاملا روشن است علم روانشناسی می گوید بیش از چهل درصد احساس شادی که زیربنای خوشبختی است کاملا ذاتی و غیر اکتسابی است یعنی شما تقریبا نیمی از خوشبختی را باید از شکم مادرت به همراه خودت بیاوری و در این دنیا هر چقدر هم که تلاش کنی فقط نیمی از خوشبختی در اختیار شما خواهد بود و این باز هم سوال در مورد عدالت در این عالم را در ذهن  روشن می کند....